Sto mln zł rocznie (BG 3-4 2012)

ROZMOWY

KHW energooszczędny

Rozmowa z Danielem Borsuckim,
Głównym Inżynierem ds. Zarządzania Mediami
Katowickiego Holdingu Węglowego,
wiceprzewodniczącym Forum Odbiorców Energii Elektrycznej i Gazu.

-Jak Pan ocenia ustawę o efektywności energetycznej? Czy rzeczywiście przyczyni się do wzrostu efektywności?

-Powstał mit, że to ustawa o efektywności energetycznej, białe certyfikaty i dodatkowe wsparcie ze strony Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (NFOŚiGW), rozpoczną na dużą skalę procesy poprawy efektywność energetyczną. A przecież redukcja energochłonności w przemyśle trwa już długie lata. Ustawa powołuje instrumenty przymuszające do intensyfikacji działań, szczególnie tych odbiorców energii, którzy nic w zakresie poprawy efektywności energetycznej dotychczas nie chcieli robić. Ustawa jednocześnie ma za zadanie wspomóc finansowo tych, którzy chcą coś w tym zakresie robić. Działania w zakresie poprawy efektywności energetycznej polski przemysł prowadzi od kilkunastu lat, a motorem do nich były z jednej strony lawinowo wzrastające ceny nośników energetycznych, a drugiej strony walka konkurencyjna na globalnym rynku produktów. Przemysł nie mógł czekać na ustawę o efektywności energetycznej. Intensywnie działał w kierunku redukcji energochłonności procesów produkcyjnych. Efekty tych działań doskonale są dziś widoczne w każdej branży przemysłu, w tym i w KHW. Gdybyśmy w KHW zużycie energii elektrycznej, cieplnej, sprężonego powietrza i wody pozostawili na poziomie z 1996 r., to roczny koszt rodzajowy energia byłby na dziś o ok. 100 mln zł większy. W takiej sytuacji trudno byłoby utrzymać rentowność firmy.

-Jaki jest potencjał oszczędnościowy polskiego przemysłu?

-Najlepszym wskaźnikiem pokazującym ile jest jeszcze do zrobienia w zakresie poprawy efektywności energetycznej jest jednostkowe zużycie nośnika energetycznego na produkt. W większości polskich branż wiele lat działań doprowadziło wskaźnik energochłonności na produkt do poziomu europejskiego, czasem światowego. Jak spojrzymy na takie sektory, jak przemysł cementowy, chemiczny, szklarski, wydobywczy, czy stalowy, to okaże się, że być może już niewiele odbiegamy od tych najlepszych w zakresie konsumpcji energii na świecie. Oczywiście nie oznacza to, że nie należy więc nic dalej robić. Poprawa efektywności energetycznej, to przecież niekończący się proces, to zmiana mentalności w podejściu do nośników energii nas wszystkich. Ale pamiętać należy, że dalsze obniżanie energochłonności, wymaga coraz większych środków inwestycyjnych. Dlatego każda kolejna aukcja na białe certyfikaty, to możliwość modernizacji wybranego procesu produkcyjnego, poprzez wsparcie finansowe konkretnej inwestycji. Jednak pomimo, że nie uda się zdobyć wsparcia, białych certyfikatów, to działać na rzecz wzrostu efektywności energetycznej musimy dalej. Czeka nas bowiem bardzo trudny wieloletni okres, gwałtownie rosnących kosztów nośników energii. Moim zdaniem, jednym z głównych kierunków utrzymaniu konkurencyjności naszych firm, to będzie więc poprawa efektywności energetycznej.

-Jakie są największe przeszkody w podnoszeniu efektywności energetycznej?

-To co na dziś przeszkadza w intensyfikacji działań na rzecz poprawy efektywności energetycznej, poprzez regulacje prawne ustawy, to brak do niej rozporządzeń wykonawczych. Przemysł - odbiorcy energii, czują się jak uśpiony do zabiegu pacjent - bo przecież padło tak bardzo wiele sloganów, o tym, że funkcjonuje dobra dyrektywa UE i polska ustawa o efektywności energetycznej. Pacjent więc przygotowany do operacji, cel operacji chirurdzy - energetycy znają, ale czekają, bo nie mają kompletu narzędzi - rozporządzeń wykonawczych. A pacjent na tym cierpi.

Rozmawiał: Dariusz Ciepiela